Spotkanie z reżyserem Łukaszem Rondudą

Dnia 13 stycznia uczniowie klasy II D, w ramach Artystycznego Klubu Filmowego mieli okazję obejrzeć produkcję Łukasza Rondudy pt. „Serce miłości” - jest to dramat z kategorii kina artystycznego. Po seansie odbyło się spotkanie z reżyserem, w którym oprócz osób przybyłych na film mogli wziąć udział również uczniowie naszej szkoły.

Łukasz Ronduda okazał się być miłą i sympatyczną osobą, której wyjaśnienia wiele wniosły w odbiór i interpretację historii pary filmowych bohaterów: Bąkowskiego i Bartoszek. Ponadto reżyser opowiedział wiele ciekawostek związanych z zakulisowym życiem aktorów. Poruszyło mnie zwłaszcza to, jak wiele kosztowało odtwórczynię głównej roli Justynę Wasilewską ogolenie włosów, brwi i rzęs na potrzeby upodobnienia się do granej przez siebie bohaterki, chorej na Hashimoto. Aktorka bardzo przeżyła swe oszpecenie, jednak zawód aktora często wiąże się z takimi wyrzeczeniami.

Spotkanie uważam za udane, choć uczestnicy po pewnym czasie sprawiali wrażenie nieco znużonych i ospałych, z pewnością wpływ na to miał mało ciekawy sposób mówienia prowadzącego oraz forma. Interesującym sposobem poprowadzenia tego typu spotkania byłaby kompozycja warsztatowa, gdzie chętni mogliby spróbować swoich sił w scenkach tematycznych nawiązujących do produkcji. Myślę, że reżyser, jako osoba twórcza poprowadziłaby je w sposób niezwykle pasjonujący, a zebrani na długo by je zapamiętali.

Podsumowując w moim odczuciu spotkania z Łukaszem Rondudą, reżyserem filmu „Serce miłości" było wartościowe, jednak prowadzący mógł te same treści przedstawić w innej formie - bardziej twórczej, wywołującej emocje, zmuszającej do refleksji, zapadającej w pamięć.

Kinga Nowak

klasa II D

SERCE MIŁOŚCI

Kim jest artysta w myśl przeciętnego Kowalskiego? Z pewnością indywidualistą, kimś uprawiającym sztukę, trochę dziwak, działający niekonwencjonalnie, niestandardowo. Egoista skupiający się na własnych przeżyciach, emocjach, potrzebujący ciągłej stymulacji do tworzenia. Czym zatem jest kino artystyczne? Jednym z przedstawicieli tej „dyscypliny” sztuki jest produkcja Łukasza Rondudy pt. „Serce miłości".

Akcja dramatu toczy się na początku XXI wieku. Przedstawia ona prawdziwą historię życia dwojga artystów. Ona - poetka i artystka, On - świetny muzyk, artysta, reżyser filmów animowanych. Pozornie wydaje się, że prezentują oni związek ludzi, jakich wiele w dzisiejszych czasach. Mieszkają razem, jedzą, robią zakupy itp. Jednak przy bliższym poznaniu, widz dostrzega, że relacja tej pary jest bardziej skomplikowana. Odnosi się wrażenie, że główni bohaterowie - Wojciech i Zuzanna ciągle ze sobą walczą i przepychają, torując dla siebie przestrzeń niezbędną do tworzenia. Już sam wygląd postaci sprawia, że wiemy, iż mamy do czynienia z osobami nietuzinkowymi, ale i podobnymi do siebie. W życiu codziennym towarzyszy im ogromna emocjonalność, impulsywność, kłótnie, ale i miłość, potrzeba bliskości i zrozumienia. Można by uznać, że łączy ich "miłość walcząca" charakteryzująca się narcyzmem połączonym z koniecznością posiadania bratniej duszy. Bez wątpienia w ich związku brak harmonii, porządku. Mimo silnego uczucia łączącego Bąkowskiego i Bartoszek odnosimy wrażenie, że każde z nich chce wycisnąć z tego związku jak najwięcej dla własnej kariery artystycznej. Nie wspierają się wzajemnie w dążeniu do osiągnięcia nowych sukcesów, tylko skupiają się wyłącznie na sobie i swoich potrzebach artystycznych. Reżyser daje do zrozumienia, że związki osób ze świata sztuki są trudne. Artyści kradną sobie pomysły, walczą o każdy przejaw oryginalności odzwierciedlającej się uznaniem odbiorców. Bohaterowie prezentują cechy obsesji na punkcie własnej twórczości, autokreacji.

Film „Serce miłości" nie jest prosty w odbiorze, zwłaszcza dla młodego pokolenia. Przyswajając sztukę, kierujemy się nie tylko tym, co widzimy tu i teraz, ale interpretujemy ją poprzez pryzmat dotychczasowych doświadczeń, przeżyć. Współczesny osiemnastolatek może tej produkcji zwyczajnie nie zrozumieć. Z pewnością mocnymi stronami filmu są rewelacyjne zdjęcia ukazane w produkcji, świetna muzyka, a także brawurowa gra Justyny Wasilewskiej, która bardzo wiele poświęciła w swoim wyglądzie zewnętrznym, m.in. musiała zgolić włosy, brwi i rzęsy na potrzeby produkcji, co dla kobiety jest ogromnym wyrzeczeniem.

Podsumowując film Łukasza Rondudy wzbudził we mnie wiele emocji i zmusił do refleksji - z pewnością taki był zamysł reżysera. Mimo że film bez wątpienia jest trudny w odbiorze, jednak myślę, że czasem lepiej wyjść z seansu z uczuciem niedosytu, niż zobaczyć wszystko i szybko zapomnieć o filmie, a ten na pewno na długo zagości w mojej pamięci.

Kinga Nowak klasa II D

<< Wstecz