SZKOLNE SPOTKANIA FILMOWE. REAKTYWACJA.

Po wakacyjnej przerwie wznowił działalność SZKOLNY KLUB FILMOWY współpracujący z ARTYSTYCZNYM KLUBEM FILMOWY działającym przy kinie "ETIUDA".
W sobotę 10 WRZEŚNIA NA SPECJALNEJ PROJEKCJI zagościł najnowszy film w reżyserii Woody Allena "O PÓŁNOCY W PARYŻU". W spotkaniu wzięli udział "starzy bywalcy" czyli uczniowie klasy III E i II D oraz liczna grupa nowych "fanów" kina artystycznego - uczniowie klasy I D. Na widowni dało się także zauważyć kila znamienitych postaci "grona pedagogicznego" ze Staszica.

Kolejne spotkanie w ramach AKF-u już w październiku!!! Serdecznie zapraszamy!!!  Szykują się niespodzianki !!!
Więcej o dokonaniach AKF-u możecie przeczytać na stronie kina "ETIUDA".
Opiekun Szkolnego Klubu Filmowego
Wojciech Szymański

Zapraszamy do przesyłania recenzji z filmów, które możecie obejrzeć na ekranie kina "Etiuda". Najlepsze ukażą się także na stronie kina.

Oto recenzja filmu "O północy w Paryżu" autorstwa Sylwii Wojsy z klasy II D
,,O północy w Paryżu" to film, do którego podeszłam z dużym zainteresowaniem, ale także pewnym dystansem, gdyż media już zdążyły okrzyknąć go kasowym hitem, a to może zmylić widza. Film jednak nie rozczarowuje, przyciąga nutką magii, mami romantycznym klimatem i daje cenną lekcję historii sztuki lat dwudziestych XX wieku.
Tematyka filmu intryguje już od pierwszej minuty: początkujący pisarz przybywa ze swą narzeczoną do miasta miłości Paryża i zauroczony miejscem artystów poszukuje inspiracji do swej pierwszej książki. Akcja filmu toczy się swoim tempem, niezbyt szybkim, co pozwala widzowi cieszyć się każdym ujęciem oraz wysuwać własne wnioski i spostrzeżenia. Ponadto zabieg przejścia bohatera do przeszłości został zrealizowany wiarygodnie, mogło się wydawać, że przeskoki w czasie są czymś naturalnym i możliwym. Nastrój filmu, w większości  sympatyczny i magiczny, wzbudził  we mnie ciepłe uczucia i uśmiech na twarzy. Niewątpliwym plusem filmu okazała się dla mnie muzyka, przyjemna dla ucha, spokojna, oddająca piękno miasta, pozwalająca poczuć atmosferę towarzyszącą głównemu bohaterowi. Zdjęcia Paryża wykonano znakomicie. Jako widz miałam ochotę z miejsca przenieść się do tego wyjątkowego miejsca, przejść się tymi samymi ulicami i podziwiać te same widoki. Scenariusz dzieła nie zawiódł: dialogi były naturalne, lekkie, wszystko było idealnie ułożone, nie czuło się przesytu i ciężkości, a każda postać rozpisana była w ciekawy sposób. Owen Wilson jako zagubiony pisarz wypadł świetnie, jego bohatera nie dało się nie lubić. I choć wzbudził we mnie ogromną sympatię, jednakże w prawdziwy  podziw wprawiły mnie postacie drugoplanowe: Alison Pill jako Zelda Fitzgerald i Adrien Brody jako Salvador Dalí. Kreacje tej dwójki wprowadziły do filmu niewybredny dowcip, kiedy pojawiali się na ekranie, scena należała tylko do nich. Nie najgorzej na ich tle wypadła młoda Rachel McAdams, która jako narzeczona Inez perfekcyjnie oddała charakter przyziemnej realistki. Nie mogę zapomnieć także o kostiumach pasujących do scen z lat dwudziestych i mody francuskiej. Minusem filmu było dla mnie obsadzenie w roli Adriany Marion Cotillard - jej gra aktorska była nie najgorsza, ale ja wolałabym oglądać na ekranie aktorkę młodszego pokolenia.

Podsumowując: z rąk Woody'ego Allena wyszło dzieło wyjątkowe wśród gatunku komedii romantycznych. Pozycja warta obejrzenia, by choć na 100 minut poczuć się częścią magicznego świata wykreowanego w filmie. 

Recenzje proszę przesyłać na adres
wszymanski1lo@o2.pl

<< Wstecz