KOREPETYCJE U PIOTRA FRONCZEWSKIEGO
 czyli SZKOLNE SPOTKANIA TEATRALNE - odc. 102

W piękny aczkolwiek zimny kwietniowy dzień naczelne klasy Staszica: 2"D" i 3"E" wraz panem profesorem Wojciechem Szymańskim oraz panem dyrektorem Tomaszem Kwiatkowskim wybrały się na lekcję do warszawskiego teatru '6.Piętro'. Na lekcję, bo na spektakl pt. "Edukacja Rity".

Najpierw wizyta w kasie w celu odbioru i podzielenia się biletami, kilka godzin na podbój stolicy, aby zacząć miły wieczór w genialnym towarzystwie na wygodnym siedzeniu. Choć pojawiły się problemy w dotarciem na miejsce (Niektórzy pojechali na 8. piętro... ; ) ), finalnie wszyscy pojawili się na 6. piętrze Pałacu Kultury i Nauki. Krótkie rozeznanie i zasiedliśmy w fotelach - "Edukacja Rity" raczej w nie wbiła. Ale od początku...

"Edukacja Rity" wystawiana w 'Teatrze 6.Piętro' wg adaptacji Macieja Wojtyszki, a oryginalnie spod pióra Willy Russell, to sztuka o ścieraniu się warstw społecznych, o przyjaźni wydawałoby się mało, o ile w ogóle możliwej. To także okazja do popisania się umiejętnościami aktorskimi - w tym wypadku - Małgorzaty Sochy, która wciela się w rolę Rity oraz Piotra Fronczewskiego w roli uniwersyteckiego profesora. Dzieli ich niemal wszystko. On - Frank - uniwersytecki profesor, alkoholik. Ona - Rita - żądna wiedzy, ambitna fryzjerka. A jednak. Wytwarza się między nimi pewna nić porozumienia, która z czasem przekształca się w całkiem niezwyczajną przyjaźń. Historia bez specjalnych rewelacji, ale chyba nadal aktualna i w pewien sposób piękna.

"Edukacja Rity" to przypowieść o odwiecznych pragnieniach człowieka wiary w drugą osobę, potrzebie akceptacji i byciu sobą na przekór wszystkiemu i wszystkim. Każdy znajdzie coś dla siebie: niewymuszony humor, trafne spostrzeżenia, refleksje - "do wyboru, do koloru", chciałoby się powiedzieć. Ponadto gra aktorów: świetna Małgorzata Socha, która pokazała chyba całą gamę swoich umiejętności aktorskich i tym przebiła także, lecz nie równie, dobrego Piotra Fronczewskiego.

Zdolna i piękna, ale również, jak przekonały się po spektaklu osobiście dziewczyny z 2"D", sympatyczna i przyjacielska- czego chcieć więcej? Fronczewski- dobra gra, stara szkoła aktorska, klasyka wręcz. Za serce specjalnie nie chwyta, w przeciwieństwie do Sochy. Choć może to sprawa lat w branży i oczekiwań ze strony widza? Zapewne. Odczucie subiektywne, które chyba każdy ma inne. Należy wspomnieć także o całkiem niezłej scenografii, za którą odpowiadała Urszula Bartos-Gęsikowska. Podsumowując: sztuka ciekawa, jak najbardziej dobra gra aktorska, niezła scenografia- całkiem dobry pomysł na spędzenie miłego wieczoru. Jeśli oczekujesz rewelacji, fajerwerków, czegoś, co rzuci Cię na kolana- przykro mi, zły adres. Choć zawsze najlepiej jest jechać i samemu się przekonać, ile warte są wszelkie opinie- http://www.teatr6pietro.pl/spektakle/edukacja-rity.

Spektakl spektaklem, ale nie tylko oglądaniem przedstawień klasy humanistyczne żyją. Odwaga i cierpliwość popłacają, czego doskonały przykład dostała grupa dziewczyn z 2"D", która dzięki temu, że wie, iż kto pyta, nie błądzi, miała okazję spotkania i rozmowy z obojgiem aktorów: piękną Małgorzatą Sochą i profesjonalnym Piotrem Fronczewskim (zdjęcia pamiątkowe poniżej).

Po dniu pełnym wrażeń czas na powrót do domu, a następnego, już nie tak pięknego, dnia "hej ho, hej ho, do szkoły by się szło"...

Kinga Niekurzak
"redaktor naczelna" klasy II D

<< Wstecz